उधारो जिन्दगी ,उधारो समय , उधारिएको म

वाचनको तिर ,व्यबहारको तिर , आफै टालिएको म

पुर्वको सोच्ने म , पश्चिमको सोच्ने म

सोचाइका डोरीसङौ अल्झिएको म

बतासले मलाई उढाउदा बतासलाई रोक्न खोज्ने म

कसैले नसम्झिदा आफै सम्झिने म

सपनाहरूलाई पछ्याउदा बाध्यताले लखाटेको म

पैताला दुखेको हास्दै थाकेको म ।।

फुललाई छुन नपाएको म

काडालाई छुन नचाहेको म

स्वतन्त्र कहिले नपाएको म

बन्देज कहिले नचाहेको म

उड्दा पखेटा काटिएको म

बस्दा ठुलाबाट च्यापिएको म

मलाई मैले सम्झाउदै गर्दा मलाई मैले प्रश्न गरेको म।।

अर्काले सोधखोज गरेको म

घरकाले अपशोच गरेको म

प्राकृतिक सङै बिर्सिएको म

गाउसहरमा निशासिएको म ईश्वरको लिला ,दैबको देन नमानेको म

जिन्दगी सानो ,सोची रमाउन नजानेको म

कहिलेकाही यहि सवालमा रोकिन्छु सान्चै हो नि कलियुगको मान्छे म ।।

मुस्कुराउनु पेशा बनिसकेको म

लुट्नुहोस् आफैले भनिसकेको म

जिउँदै जलाउ ,जिउँदै खाउ परिकारमा गनिसकेको म

समयलाई रोकेर हिडेको म

आफैलाई जोखेर बेचेको म चौतारी बनेको म

दौँतरी बनेको म आज एक्लै आफै सङ बिसाए बादल भेटिए ,आकाश छेकियोको,

धर्ती अधेरिएको म मन निराश आफै थाकेको म ।।